αυτα τα εγραφε ο παρασκευας ο γκουρου του στοιχηματος το 2005!!!
Κοπροχώρι - Σκατοχώρι 0:0 (0:0)
Πριν πάμε στο σημερινό χαβαλέ, επιτρέψτε μου να απαντήσω σε μια διπλή ερώτηση που μου έγινε σ’ ένα εστιατόριο: τι ψηφίζω και πώς βλέπω τα πράγματα στις εκλογές (Θεέ μου!).
Πρώτα απ’ όλα, ουδέποτε ψήφισα σε βουλευτικές εκλογές στη ζωή μου και δεν σκοπεύω ν’ αρχίσω τώρα. Αυτός είναι ένας από τους λόγους που διατηρώ τη βρετανική υπηκοότητά μου. Η πολιτική της Ελλάδος και της Κύπρου με ενδιαφέρει, όσο μ’ ενδιαφέρει το ελληνικό και κυπριακό ποδόσφαιρο. Μηδέν ενδιαφέρον, με μία γερή και υγιή δόση απέχθειας. Κατά τη γνώμη μου, ουδείς από τους υπάρχοντες πολιτικούς και τα υπάρχοντα πολιτικά κόμματα είναι ικανός ή άξιος να κυβερνήσει, είτε την Ελλάδα, είτε την Κύπρο. Ανθρωπάρια άνευ ουσίας, ανάξιοι, ανίκανοι, λειψοί, ποταποί, χαμερπείς, ξενόδουλοι με όλη τη σημασία των όρων. Πάμε παρακάτω...
Δεν με ενδιαφέρει η πολιτική και οι πολιτικοί, οπότε κατ’ επέκτασιν δεν «βλέπω» και τίποτα. Στα αχαμνά μου! Υπάρχει, όμως, και ένας επιπρόσθετος λόγος που δεν ενδιαφέρομαι και επομένως... δεν βλέπω και τίποτα. Όχι-όχι, δεν έχει να κάνει τίποτα με κλισέ όπως «όποιος κλέψει λιγότερα» και «όποιος και να βγει, τα ίδια και χειρότερα θα κάνει». Δεν μου πολυαρέσουν τα κλισέ. Εξάλλου, για να λέμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους, ο κάθε λαός έχει τους πολιτικούς που του αξίζουν, όπως και το ποδόσφαιρο που του αξίζει. Ναι, και το κουμάρι που του αξίζει! Είσαι ραγιάς; Πάρε τετράδες με 50% συντελεστή! Εμ, μαλακίες να λέμε τώρα; Ο πολιτικός θα δράσει μέσα στα πλαίσια που του ορίζει ο λαός. Αν υπήρχε ένας λαός που θα ήταν διατεθειμένος να κάνει πορεία στο Σύνταγμα με τις δεκάδες, εκατοντάδες χιλιάδες, με τις καραμπίνες στο χέρι και να στήσει καρμανιόλες στον ¶γνωστο Στρατιώτη, τότε οι πολιτικοί θα πρόσεχαν και θα υπηρετούσαν λαό και πατρίδα! Εφόσον ο λαός ανέχεται όσα ανέχεται και κάθε τέσσερα χρόνια τρέχει να ψηφίσει πράσινο, μπλε ή κόκκινο και ουρλιάζει συνθήματα κιόλας, ε, τι να κάνουμε, ας υποστεί τις συνέπειες. Τα τραβάει η ψυχούλα του, ο ραγιαδισμός του...
Τώρα, ο επιπρόσθετος, που μάλλον όμως είναι ο βασικός, λόγος που δεν με ενδιαφέρει τι γίνεται εδώ: είναι ο ίδιος για τον οποίο δεν θα με ενδιέφερε ένας αγώνας Κοπροχώρι - Σκατοχώρι για το περιφερειακό πρωτάθλημα Αράχωβας, ανήμερα των προημιτελικών του Κυπέλλου Αγγλίας, ή του Τσάμπιονς Λιγκ. Δεν έχει σημασία τι γίνεται εδώ, όποιος και να είναι κυβέρνηση. Τα πλαίσια μέσα στα οποία θα κινηθεί είναι πιο στενά απ’ όσο ο κορσές μιας υπέρβαρης γκαρσόνας με έφεση στο σπαγέτι μπολονέζ, το μοσχάρι με χυλοπίτες και μπόλικο τυρί, το καταίφι και την πανακότα – όλα σε ένα καθισιό και να μη ξεχνάμε και τέσσερα τεταρτάκια κρασί!
Οι λαοί, απανταχού της Γης και όχι μόνο στην Ελλάδα, δεν έχουν πάρει χαμπάρι ακόμα τι γίνεται, πώς τους έχουν στημένους, πόσο έχει πλησιάσει η ώρα της κρίσεως. Τους έχουν αφαιρέσει τα παραδοσιακά μέσα συναλλαγής και τα αντικατέστησαν με κωλόχαρτα των οποίων η γύμνια και η απαξία θα φανεί σύντομα. Όλα είναι μια φούσκα που περιμένει την καρφίτσα, που το ίδιο το κατεστημένο θα χρησιμοποιήσει, για να γίνει το «μπραφ»! Τους έχουν πηδήξει τις αξίες, οικονομικές και ηθικές, εκεί που δεν πάει άλλο. Πριν 50 χρόνια τα παιδιά περνούσαν τα βράδυα τους με βιβλία και ακούγοντας στη ζούλα μια Βέμπο, ή ένα Φώτη Πολυμέρη στο ΕΙΡ (Ελληνικόν Ίδρυμα Ραδιοφωνίας), ενώ τώρα βλέπουν πορνό και σαδομαζοχιστικές ταινίες, μετά που θα παίξουν στοίχημα. Ο μόνος τρόπος για να καταφέρει αυτό που θέλει το ανίερο κατεστημένο, είναι να ανεβάσει το όριο της ανεκτικότητας, να αμβλύνει τα ήθη, να πηδήξει συνειδήσεις. Και δεν μιλάει κανας σεμνότυφος τώρα, αλλά ένας γερόπορνος τζογαδόρος, που τα έκανε (και εξακολουθεί να τα κάνει) όλα στη ζωή του, εκτός από φόνο, πουστηλίκι και ηρωίνη. Όλα τ’ άλλα μέσα! Ποια η διαφορά; Ο γερόπορνος και η γενιά του είχαν από πίσω τους σεμνές, ολιγαρκείς οικογένειες, βαρβάτα σχολεία και άξιους δασκάλους, ήθη και έθιμα που όλα σε συνδυασμό σφυρηλάτησαν μέσα τους μια αίσθηση δεοντολογίας, τι είναι σωστό και τι λάθος και, γενικά, ό,τι και να έκαναν, πάντα υπήρχε το «κουδουνάκι» που έλεγε «ως εδώ και μη παρέκει». Τώρα δεν υπάρχουν κουδουνάκια πιά, τίποτα δεν υπάρχει εκτός από πούτσες μπλε και πράσινες που κουδουνίζουν σε ροζ βαζάκια...
Ξέρετε, βρε, τι γίνεται γύρω σας; Έχετε πάρει χαμπάρι τι γίνεται στην Ιταλία, που στήθηκε ένα ολοκληρωτικό καθεστώς κάτω από το πανό της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας; Ξέρετε τι συμβαίνει σε όλο τον κόσμο; Που από μέρα σε μέρα οι Αμερικανοί θα ξυπνήσουν και θα καταλάβουν ότι τους πήρανε το American Dream και τους άφησαν ρέστους; Θα είναι όμως αργά για οποιαδήποτε αντίδραση, ή αντίσταση...
Ποιος Παπανδρέου και ποιος Καραμανλής, ρε; Ποιο ΠΑΣΟΚ και ποια Νέα Δημοκρατία; Θα καταλάβετε τι τρέχει εδώ και πολύ καιρό, όταν μια μέρα ξυπνήσετε για να δείτε το Ευρώ σας να μην αξίζει τίποτε, όταν δείτε τα επιτόκια στο 25%, όταν δείτε τα χρηματιστήρια να μηδενίζονται, τις συντάξεις να αφανίζονται και τα ακίνητα να χάνουν το 75% της αξίας τους. Όταν στρίψουν τις στρόφιγγες του πετρελαίου προς το «0», όταν σας πουν: «Μηδέν ατομικές ελευθερίες για να φάτε εσείς και τα παιδιά σας ό,τι σας βάλουμε στο πιάτο». Και τότε θα φανεί τι πραγματικά είναι ο οποιοσδήποτε Γιωργάκης, Κωστάκης, Νικολάκης και Δημητράκης. Ζερό εις το πηλίκον, αυτό είναι όλοι. ¶νευ ουσίας, άνευ σημασίας, άνευ πραγματικής εξουσίας...
Κοπροχώρι - Σκατοχώρι 0:0 (0:0)
Πριν πάμε στο σημερινό χαβαλέ, επιτρέψτε μου να απαντήσω σε μια διπλή ερώτηση που μου έγινε σ’ ένα εστιατόριο: τι ψηφίζω και πώς βλέπω τα πράγματα στις εκλογές (Θεέ μου!).
Πρώτα απ’ όλα, ουδέποτε ψήφισα σε βουλευτικές εκλογές στη ζωή μου και δεν σκοπεύω ν’ αρχίσω τώρα. Αυτός είναι ένας από τους λόγους που διατηρώ τη βρετανική υπηκοότητά μου. Η πολιτική της Ελλάδος και της Κύπρου με ενδιαφέρει, όσο μ’ ενδιαφέρει το ελληνικό και κυπριακό ποδόσφαιρο. Μηδέν ενδιαφέρον, με μία γερή και υγιή δόση απέχθειας. Κατά τη γνώμη μου, ουδείς από τους υπάρχοντες πολιτικούς και τα υπάρχοντα πολιτικά κόμματα είναι ικανός ή άξιος να κυβερνήσει, είτε την Ελλάδα, είτε την Κύπρο. Ανθρωπάρια άνευ ουσίας, ανάξιοι, ανίκανοι, λειψοί, ποταποί, χαμερπείς, ξενόδουλοι με όλη τη σημασία των όρων. Πάμε παρακάτω...
Δεν με ενδιαφέρει η πολιτική και οι πολιτικοί, οπότε κατ’ επέκτασιν δεν «βλέπω» και τίποτα. Στα αχαμνά μου! Υπάρχει, όμως, και ένας επιπρόσθετος λόγος που δεν ενδιαφέρομαι και επομένως... δεν βλέπω και τίποτα. Όχι-όχι, δεν έχει να κάνει τίποτα με κλισέ όπως «όποιος κλέψει λιγότερα» και «όποιος και να βγει, τα ίδια και χειρότερα θα κάνει». Δεν μου πολυαρέσουν τα κλισέ. Εξάλλου, για να λέμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους, ο κάθε λαός έχει τους πολιτικούς που του αξίζουν, όπως και το ποδόσφαιρο που του αξίζει. Ναι, και το κουμάρι που του αξίζει! Είσαι ραγιάς; Πάρε τετράδες με 50% συντελεστή! Εμ, μαλακίες να λέμε τώρα; Ο πολιτικός θα δράσει μέσα στα πλαίσια που του ορίζει ο λαός. Αν υπήρχε ένας λαός που θα ήταν διατεθειμένος να κάνει πορεία στο Σύνταγμα με τις δεκάδες, εκατοντάδες χιλιάδες, με τις καραμπίνες στο χέρι και να στήσει καρμανιόλες στον ¶γνωστο Στρατιώτη, τότε οι πολιτικοί θα πρόσεχαν και θα υπηρετούσαν λαό και πατρίδα! Εφόσον ο λαός ανέχεται όσα ανέχεται και κάθε τέσσερα χρόνια τρέχει να ψηφίσει πράσινο, μπλε ή κόκκινο και ουρλιάζει συνθήματα κιόλας, ε, τι να κάνουμε, ας υποστεί τις συνέπειες. Τα τραβάει η ψυχούλα του, ο ραγιαδισμός του...
Τώρα, ο επιπρόσθετος, που μάλλον όμως είναι ο βασικός, λόγος που δεν με ενδιαφέρει τι γίνεται εδώ: είναι ο ίδιος για τον οποίο δεν θα με ενδιέφερε ένας αγώνας Κοπροχώρι - Σκατοχώρι για το περιφερειακό πρωτάθλημα Αράχωβας, ανήμερα των προημιτελικών του Κυπέλλου Αγγλίας, ή του Τσάμπιονς Λιγκ. Δεν έχει σημασία τι γίνεται εδώ, όποιος και να είναι κυβέρνηση. Τα πλαίσια μέσα στα οποία θα κινηθεί είναι πιο στενά απ’ όσο ο κορσές μιας υπέρβαρης γκαρσόνας με έφεση στο σπαγέτι μπολονέζ, το μοσχάρι με χυλοπίτες και μπόλικο τυρί, το καταίφι και την πανακότα – όλα σε ένα καθισιό και να μη ξεχνάμε και τέσσερα τεταρτάκια κρασί!
Οι λαοί, απανταχού της Γης και όχι μόνο στην Ελλάδα, δεν έχουν πάρει χαμπάρι ακόμα τι γίνεται, πώς τους έχουν στημένους, πόσο έχει πλησιάσει η ώρα της κρίσεως. Τους έχουν αφαιρέσει τα παραδοσιακά μέσα συναλλαγής και τα αντικατέστησαν με κωλόχαρτα των οποίων η γύμνια και η απαξία θα φανεί σύντομα. Όλα είναι μια φούσκα που περιμένει την καρφίτσα, που το ίδιο το κατεστημένο θα χρησιμοποιήσει, για να γίνει το «μπραφ»! Τους έχουν πηδήξει τις αξίες, οικονομικές και ηθικές, εκεί που δεν πάει άλλο. Πριν 50 χρόνια τα παιδιά περνούσαν τα βράδυα τους με βιβλία και ακούγοντας στη ζούλα μια Βέμπο, ή ένα Φώτη Πολυμέρη στο ΕΙΡ (Ελληνικόν Ίδρυμα Ραδιοφωνίας), ενώ τώρα βλέπουν πορνό και σαδομαζοχιστικές ταινίες, μετά που θα παίξουν στοίχημα. Ο μόνος τρόπος για να καταφέρει αυτό που θέλει το ανίερο κατεστημένο, είναι να ανεβάσει το όριο της ανεκτικότητας, να αμβλύνει τα ήθη, να πηδήξει συνειδήσεις. Και δεν μιλάει κανας σεμνότυφος τώρα, αλλά ένας γερόπορνος τζογαδόρος, που τα έκανε (και εξακολουθεί να τα κάνει) όλα στη ζωή του, εκτός από φόνο, πουστηλίκι και ηρωίνη. Όλα τ’ άλλα μέσα! Ποια η διαφορά; Ο γερόπορνος και η γενιά του είχαν από πίσω τους σεμνές, ολιγαρκείς οικογένειες, βαρβάτα σχολεία και άξιους δασκάλους, ήθη και έθιμα που όλα σε συνδυασμό σφυρηλάτησαν μέσα τους μια αίσθηση δεοντολογίας, τι είναι σωστό και τι λάθος και, γενικά, ό,τι και να έκαναν, πάντα υπήρχε το «κουδουνάκι» που έλεγε «ως εδώ και μη παρέκει». Τώρα δεν υπάρχουν κουδουνάκια πιά, τίποτα δεν υπάρχει εκτός από πούτσες μπλε και πράσινες που κουδουνίζουν σε ροζ βαζάκια...
Ξέρετε, βρε, τι γίνεται γύρω σας; Έχετε πάρει χαμπάρι τι γίνεται στην Ιταλία, που στήθηκε ένα ολοκληρωτικό καθεστώς κάτω από το πανό της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας; Ξέρετε τι συμβαίνει σε όλο τον κόσμο; Που από μέρα σε μέρα οι Αμερικανοί θα ξυπνήσουν και θα καταλάβουν ότι τους πήρανε το American Dream και τους άφησαν ρέστους; Θα είναι όμως αργά για οποιαδήποτε αντίδραση, ή αντίσταση...
Ποιος Παπανδρέου και ποιος Καραμανλής, ρε; Ποιο ΠΑΣΟΚ και ποια Νέα Δημοκρατία; Θα καταλάβετε τι τρέχει εδώ και πολύ καιρό, όταν μια μέρα ξυπνήσετε για να δείτε το Ευρώ σας να μην αξίζει τίποτε, όταν δείτε τα επιτόκια στο 25%, όταν δείτε τα χρηματιστήρια να μηδενίζονται, τις συντάξεις να αφανίζονται και τα ακίνητα να χάνουν το 75% της αξίας τους. Όταν στρίψουν τις στρόφιγγες του πετρελαίου προς το «0», όταν σας πουν: «Μηδέν ατομικές ελευθερίες για να φάτε εσείς και τα παιδιά σας ό,τι σας βάλουμε στο πιάτο». Και τότε θα φανεί τι πραγματικά είναι ο οποιοσδήποτε Γιωργάκης, Κωστάκης, Νικολάκης και Δημητράκης. Ζερό εις το πηλίκον, αυτό είναι όλοι. ¶νευ ουσίας, άνευ σημασίας, άνευ πραγματικής εξουσίας...
και ενα ακομα για οποιον εχει ορεξη για διαβασμα!!
ουτε προφητης να ηταν!!!
ΚΑΙ ΕΝΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟ
10 ΜΑΙΟΥ 2005
Εκείνο που θέλω να πω, όμως, με τον μικρόκοσμο και τον μακρόκοσμο, είναι πως, ό,τι έχει κάνει η Φάρα σε Παναμά και Εκουαδόρ και σε κάθε υποανάπτυκτη χώρα, και σε μια-δυο... ανεπτυγμένες, στον μακρόκοσμο δηλαδή, ΕΤΣΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΕΔΩ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ Σ' ΕΣΕΝΑ, ΒΡΕ, στον μικρόκοσμο, πιθανότατα κατ' εντολήν της Φάρας την οποία προσκυνά και στην οποία υπάγεται. Και θα το εξηγήσω λιγάκι:
Διαβάζουμε, ακούμε, βλέπουμε, ότι το ελληνικό νοικοκυριό είναι βουτηγμένο στα χρέη. Σωστά; Πώς και γιατί; Διότι το κατεστημένο εισήγαγε την πλαστή καλοπέραση, τον τζόγο, την απληστία, ή απλά την ανάγκη, αν προτιμάτε. Καλλιέργησε την αστυφιλία για να τραβήξει τον κόσμο μακριά από τη γη, για να μην είναι αυτάρκης πλέον. Ανέβασε κατά πολύ το βιοτικό επίπεδο, αλλά αυτό ήταν ένα δίκοπο μαχαίρι. Διότι είναι στη φύση του ανθρώπου να τα θέλει όλα, χρήσιμα και άχρηστα. Οπότε έριξε στο κόλπο το βερεσέ. Σωστά; Στεγαστικά για διαμερίσματα και εξοχικά που δεν αξίζουν ούτε το εν δέκατον του όσο πουλιούνται, προσωπικά δάνεια, κάρτες, διακοποδάνεια, δάνεια Πάσχα, δάνεια Χριστουγέννων, δάνεια γέννας, δάνεια κηδείας. Όλος ο κόσμος είναι χρεωμένος, άλλος λίγο, άλλος πολύ. Όπως ο Παναμάς και το Εκουαδόρ, αλλά σε μικρότερη, σε ατομική κλίμακα. Τηρουμένων των αναλογιών, όμως, ίσως πολύ χειρότερα...
Ξαφνικά μια μέρα, μετά από ένα τεχνητό «κραχ», διότι όλα τα κραχ είναι τεχνητά, πάρτε τα επιτόκια στο 18, στο 20, στο 25 τοις εκατό. Το είχα ζήσει αυτό, στην Αγγλία. Οπότε τι γίνεται, δικοί μου; Αφενός τα χρέη δεν μπορούν να αποπληρωθούν και αφετέρου πατιέται το φρένο της οικονομίας και κλείνουν εργοστάσια, εταιρίες, πάσης φύσεως εργοδότες. Ακόμα και το Δημόσιο κάνει περικοπές, διότι χρωστάει κι αυτό! Έγινε και παλιά, βρεεε... αλλά δεν σας το λένε στα σχολεία της Φάρας. Από τη μια απίστευτα αυξημένες δόσεις, από την άλλη μείωση στο εισόδημα, ή ακόμα και εξαφάνισή του. Τότε τι γίνεται; Να σας πω εγώ τι γίνεται: το κατεστημένο ζητάει ανταλλάγματα για να σε αφήσει να ζήσεις στη γαϊδουροκυλίστρα που έχεις για διαμέρισμα, για να ταίσεις τα παιδιά σου: Ψήφισε αυτό στο δημοψήφισμα, βγάλε αυτούς κυβέρνηση, μην αντισταθείς στην αφαίρεση των ατομικών ελευθεριών σου (σ.σ.: αέρα κοπανιστό έχεις, παρά ατομικές ελευθερίες, αλλά κουβέντα να γίνεται!). ΟΠΩΣ ΕΓΙΝΕ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΝΑΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΚΟΥΑΔΟΡ (μακρόκοσμος) ΕΤΣΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΙ ΜΕ ΣΕΝΑ, ΜΕΓΑΛΕ (μικρόκοσμος). Τύπωσέ το και κάδρωσέ το...
Οπότε τώρα θα μου πει ο φίλος: Και τι κάνουμε; Παίρνουμε τα καριοφίλια στα χέρια και κάνουμε επανάσταση; Όχι, αγόρι μου, μην είσαι αστείος. Πρώτα απ' όλα δεν έχεις κάποιον για να σε οδηγήσει, διότι όλοι εξαγοράστηκαν. Δεύτερον, δεν έχεις τα κότσια, τα έχεις χάσει στα μπαράκια, στις καφετέριες, στα μπουκάδικα, στα σκυλάδικα, τρώγοντας πίτσα κολλημένος στο γυαλί, στις ατέλειωτες ουρές στις οποίες στέκεσαι χωρίς παράπονο. Και σε κάθε σταυροδρόμι θα υπάρχουν χαφιέδες και εκτελεστές, μη ξεχνάς το πρόσφατο παρελθόν διότι θα το πληρώσεις πα-νά-κρι-βα. Νόμος! Ούτε Βελουχιώτες υπάρχουν πια, ούτε Αυξεντίου, ούτε Μάτσηδες. Και ούτε θα υπάρξουν νέοι. Το κατεστημένο το φρόντισε αυτό, αντικαθιστώντας τις παραδοσιακές αρχές και ιδανικά της οικογένειας και της νεολαίας του πάλαι ποτέ με Nike και Adidas, με Fame Story και με Big Brother, με το να επιτρέπει, αν όχι να προτρέπει, ανήλικα να εθίζονται στο τζόγο. Αυτό έκαναν οι εθνικοί μειοδότες, οι μισθοφόροι της Φάρας. Αυτοί οι δωσίλογοι που ψήφισαν την ουσιαστική κατάργηση της ιερής γλώσσας σου, που τιμούν ακόμα και οι Φράγκοι, οι δωσίλογοι που είπαν «ε, είπαμε ένα δωράκι αλλά όχι και μισό δις (μίζα)» για πρόεδρο ΔΕΚΟ, οι δωσίλογοι που είπαν για δωσίλογο πρωθυπουργό «ο πρωθυπουργός πάει σπίτι του, δεν πάει φυλακή», ενώ οι τουρκαλάδες απαγχόνισαν τον Αντνάν Μεντερές στο πι και φι, χωρίς χότζα. Οι ίδιοι δωσίλογοι που υπέστειλαν ελληνική σημαία επί ελληνικού εδάφους, οι ίδιοι δωσίλογοι που κατάκλεψαν τον ελληνικό λαό, οι ίδιοι δωσίλογοι που δεν έκαναν μια έρευνα στο σκάνδαλο του χρηματιστηρίου και στο ξεπούλημα της Κύπρου. Αυτοί οι δωσίλογοι, είτε ΠΑΣΟΚ λέγονται, είτε Νέα Δημοκρατία. Ούνα φάτσα, ούνα ράτσα. ΔΩ-ΣΙ-ΛΟ-ΓΟΙ! (Ήθελες ν' ακούσεις κι άκουσες, φίλε μου!).
Α, να, ξέχασα! Τι μπορεί να κάνει κάποιος; Να σου πω τι μπορεί να κάνει, όχι όλος ο πληθυσμός, αλλά το εν τρίτον, αυτοί που πιθανόν δεν μασάνε με την πλαστή ευμάρεια, ή που βλέπουν τ' αχνάρια του φιδιού. Πρώτα, ας πάνε στις τράπεζες και ας ζητήσουν τα λεφτά τους, τις καταθέσεις τους. Σε μετρητά. Σε χαρτοσακούλα. Βρε, σε οποιαδήποτε τράπεζα. Θα τα πάρουν; Ρεπάνια θα πάρουν. Θα κατέβουν τα ρολά πριν πεις «Εθνική», ή «Πίστεως». Μα, νομίζετε ότι τα λεφτά που δανείζουν οι τράπεζες τα έχουν σε αποθεματικό, ή στην κάσα; Μπα! Νούμερα σε κομπιούτερ δανείζουν, ΑΝΥΠΑΡΚΤΑ λεφτά, κι εσείς πληρώνετε το αίμα σας σε τόκους για υπαρκτά, πραγματικά λεφτά. Ας πάει το εν τρίτον των καταθετών να σηκώσει τα λεφτά του! Κρρρραααχχχχχ...
Είναι και το άλλο: θέλεις να ρίξεις μια κυβέρνηση, ας πούμε τη νυν, ή οποιαδήποτε; Να διαλύσεις ένα κατεστημένο; Ποια καριοφίλια και πράσινα άλογα; Παθητική αντίσταση: Είμαι αντιφρονών, δεν μου αρέσει το πώς ξοδεύονται τα λεφτά που πληρώνω σε φόρους, δεν μου αρέσουν οι πανάκριβες και ανεπαρκείς υπηρεσίες, δεν μου αρέσει να με πλακώνουν δέκα λαθρομετανάστες πλανόδιοι σε κάθε φως της τροχαίας και ο μπάτσος να μην εμφανίζεται, δεν μου αρέσει το αίσχος που είδα στο νοσοκομείο, με ανθρώπους να βογγούν σαν κτήνη στους διαδρόμους, δεν μου αρέσει να πηγαίνουν τα παιδιά μου στο σχολείο και μετά να πηγαίνουν σε φροντιστήριο διότι δεν μαθαίνουν εκεί που πρέπει να μάθουν και το πληρώνω με το αίμα μου, έχω απογοητευτεί αφάνταστα για την έστω μερική διάβρωση της Δικαιοσύνης που είναι το έσχατο αποκούμπι μου, διαφωνώ με το ότι δεν φορολογείται ο μεγαλύτερος οικονομικός κολοσσός της χώρας, η Εκκλησία, δεν μου αρέσει η γραφειοκρατία και οι ουρές, δεν μου αρέσει να μου συμπεριφέρονται στη Γη των ενδόξων προγόνων και δική μου λες και είμαι κάφρος ή υπάνθρωπος, δεν μου αρέσει αυτό, δεν μου αρέσει εκείνο. Δεν πληρώνω, κερατόπλουμα! Και το εν τρίτον του πληθυσμού, όχι οι βολεμένοι και οι κρυπτόρχεις βέβαια, διότι αυτοί ποτέ δεν θα το κάνουν, σταματάει τις πληρωμές. ΤΕΒΕ, ΙΚΑ, ΦΠΑ, Φόρο Εισοδήματος, ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΕΥΔΑΠ, σταματάει να παίζει Στοίχημα, κάνει τεράστια οικονομία στη βενζίνη του, δεν πληρώνει στεγαστικά, δεν πληρώνει άλλα δάνεια, δεν αγοράζει με 60 άτοκες (άτοκος ο ποπός μου) δόσεις, δεν πληρώνει κάρτες και αγοράζει μόνο τα απολύτως, μα απολύτως αναγκαία. Τίποτε άλλο! Μηδέν! Πόσο λέτε ν' αντέξει το σύστημα, το κατεστημένο, το κράτος, εάν μόνο το εν τρίτον του πληθυσμού το κάνει αυτό; Να σας πω εγώ: ΟΥΤΕ ΜΗΝΑ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΩ ΟΥΤΕ ΔΕΚΑ ΜΕΡΕΣ!
Αλλά, και τι έγινε τότε; Βγαίνει ο Κωστάκης και μπαίνει ο Γιωργάκης, ή η Ντόρα, ή ακόμα και η Παπαρρήγα. Σωθήκαμε, ζήτω το Έθνος, ζήτω το Γένος! Σκέτη απόγνωση, φίλοι και φίλες και, αν διαφωνείτε ριζικά, τότε πείτε με κι εμένα φαιδρό. Δεν θα είναι η πρώτη, ούτε η τελευταία φορά. Αλλά μια μέρα θα με θυμηθείτε και ίσως ανάψετε ένα κεράκι για τη δόλια τη ψυχή μου, διότι όντως είναι δόλια. Και να σας πω το λόγο: διότι, ενώ πιστεύω ότι καταλαβαίνω κάποια πράγματα, δεν έχει σχέση αν εσφαλμένα, διότι η αντίληψη είναι πραγματικότητα, δεν παίρνω την απόφαση να κάνω κάτι εποικοδομητικό, αλλά ασχολούμαι με το στοίχημα. Και με το να ασχολούμαι με τον τρόπο που ασχολούμαι, ουσιαστικά υποθάλπω εκείνους που σε πέντε και βάλε χρόνια δεν πήραν την απόφαση τουλάχιστο να προστατέψουν τη νεολαία από τον εθισμό του τζόγου, απεναντίας τη σπρώχνουν στο τζόγο! Και παίζουν με τρόπο που ουσιαστικά βάζουν ασύστολα το χέρι στην τσέπη του κόσμου, συμπεριλαμβανομένων μωρών που παίζουν με στερημένες τυρόπιττες και καραμέλες. Και δεν ηγέρθη το θέμα από ένα σύνδεσμο γονέων, ή διδασκάλων, διότι αυτός ο σκληρός, άκρως εθιστικός τζόγος, καμουφλαρίστηκε ως μια μορφή ανώδυνης ψυχαγωγίας! Κάνανε τον τζόγο αναπόσπαστο μέρος της ελληνικής κουλτούρας, με μπροστάρηδες τα ΜΜΕ, τα μισθοφορικά φερέφωνα του ανίερου κατεστημένου, τους βιαστές και εκβιαστές του Έθνους! Μια φορά αχρείοι εκείνοι, ΕΚΑΤΟ φορές εγώ. Με χέζω πατόκορφα και αστροπελέκι να με κάψει, αν δεν το εννοώ!
ουτε προφητης να ηταν!!!
ΚΑΙ ΕΝΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟ
10 ΜΑΙΟΥ 2005
Εκείνο που θέλω να πω, όμως, με τον μικρόκοσμο και τον μακρόκοσμο, είναι πως, ό,τι έχει κάνει η Φάρα σε Παναμά και Εκουαδόρ και σε κάθε υποανάπτυκτη χώρα, και σε μια-δυο... ανεπτυγμένες, στον μακρόκοσμο δηλαδή, ΕΤΣΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΕΔΩ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ Σ' ΕΣΕΝΑ, ΒΡΕ, στον μικρόκοσμο, πιθανότατα κατ' εντολήν της Φάρας την οποία προσκυνά και στην οποία υπάγεται. Και θα το εξηγήσω λιγάκι:
Διαβάζουμε, ακούμε, βλέπουμε, ότι το ελληνικό νοικοκυριό είναι βουτηγμένο στα χρέη. Σωστά; Πώς και γιατί; Διότι το κατεστημένο εισήγαγε την πλαστή καλοπέραση, τον τζόγο, την απληστία, ή απλά την ανάγκη, αν προτιμάτε. Καλλιέργησε την αστυφιλία για να τραβήξει τον κόσμο μακριά από τη γη, για να μην είναι αυτάρκης πλέον. Ανέβασε κατά πολύ το βιοτικό επίπεδο, αλλά αυτό ήταν ένα δίκοπο μαχαίρι. Διότι είναι στη φύση του ανθρώπου να τα θέλει όλα, χρήσιμα και άχρηστα. Οπότε έριξε στο κόλπο το βερεσέ. Σωστά; Στεγαστικά για διαμερίσματα και εξοχικά που δεν αξίζουν ούτε το εν δέκατον του όσο πουλιούνται, προσωπικά δάνεια, κάρτες, διακοποδάνεια, δάνεια Πάσχα, δάνεια Χριστουγέννων, δάνεια γέννας, δάνεια κηδείας. Όλος ο κόσμος είναι χρεωμένος, άλλος λίγο, άλλος πολύ. Όπως ο Παναμάς και το Εκουαδόρ, αλλά σε μικρότερη, σε ατομική κλίμακα. Τηρουμένων των αναλογιών, όμως, ίσως πολύ χειρότερα...
Ξαφνικά μια μέρα, μετά από ένα τεχνητό «κραχ», διότι όλα τα κραχ είναι τεχνητά, πάρτε τα επιτόκια στο 18, στο 20, στο 25 τοις εκατό. Το είχα ζήσει αυτό, στην Αγγλία. Οπότε τι γίνεται, δικοί μου; Αφενός τα χρέη δεν μπορούν να αποπληρωθούν και αφετέρου πατιέται το φρένο της οικονομίας και κλείνουν εργοστάσια, εταιρίες, πάσης φύσεως εργοδότες. Ακόμα και το Δημόσιο κάνει περικοπές, διότι χρωστάει κι αυτό! Έγινε και παλιά, βρεεε... αλλά δεν σας το λένε στα σχολεία της Φάρας. Από τη μια απίστευτα αυξημένες δόσεις, από την άλλη μείωση στο εισόδημα, ή ακόμα και εξαφάνισή του. Τότε τι γίνεται; Να σας πω εγώ τι γίνεται: το κατεστημένο ζητάει ανταλλάγματα για να σε αφήσει να ζήσεις στη γαϊδουροκυλίστρα που έχεις για διαμέρισμα, για να ταίσεις τα παιδιά σου: Ψήφισε αυτό στο δημοψήφισμα, βγάλε αυτούς κυβέρνηση, μην αντισταθείς στην αφαίρεση των ατομικών ελευθεριών σου (σ.σ.: αέρα κοπανιστό έχεις, παρά ατομικές ελευθερίες, αλλά κουβέντα να γίνεται!). ΟΠΩΣ ΕΓΙΝΕ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΝΑΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΚΟΥΑΔΟΡ (μακρόκοσμος) ΕΤΣΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΙ ΜΕ ΣΕΝΑ, ΜΕΓΑΛΕ (μικρόκοσμος). Τύπωσέ το και κάδρωσέ το...
Οπότε τώρα θα μου πει ο φίλος: Και τι κάνουμε; Παίρνουμε τα καριοφίλια στα χέρια και κάνουμε επανάσταση; Όχι, αγόρι μου, μην είσαι αστείος. Πρώτα απ' όλα δεν έχεις κάποιον για να σε οδηγήσει, διότι όλοι εξαγοράστηκαν. Δεύτερον, δεν έχεις τα κότσια, τα έχεις χάσει στα μπαράκια, στις καφετέριες, στα μπουκάδικα, στα σκυλάδικα, τρώγοντας πίτσα κολλημένος στο γυαλί, στις ατέλειωτες ουρές στις οποίες στέκεσαι χωρίς παράπονο. Και σε κάθε σταυροδρόμι θα υπάρχουν χαφιέδες και εκτελεστές, μη ξεχνάς το πρόσφατο παρελθόν διότι θα το πληρώσεις πα-νά-κρι-βα. Νόμος! Ούτε Βελουχιώτες υπάρχουν πια, ούτε Αυξεντίου, ούτε Μάτσηδες. Και ούτε θα υπάρξουν νέοι. Το κατεστημένο το φρόντισε αυτό, αντικαθιστώντας τις παραδοσιακές αρχές και ιδανικά της οικογένειας και της νεολαίας του πάλαι ποτέ με Nike και Adidas, με Fame Story και με Big Brother, με το να επιτρέπει, αν όχι να προτρέπει, ανήλικα να εθίζονται στο τζόγο. Αυτό έκαναν οι εθνικοί μειοδότες, οι μισθοφόροι της Φάρας. Αυτοί οι δωσίλογοι που ψήφισαν την ουσιαστική κατάργηση της ιερής γλώσσας σου, που τιμούν ακόμα και οι Φράγκοι, οι δωσίλογοι που είπαν «ε, είπαμε ένα δωράκι αλλά όχι και μισό δις (μίζα)» για πρόεδρο ΔΕΚΟ, οι δωσίλογοι που είπαν για δωσίλογο πρωθυπουργό «ο πρωθυπουργός πάει σπίτι του, δεν πάει φυλακή», ενώ οι τουρκαλάδες απαγχόνισαν τον Αντνάν Μεντερές στο πι και φι, χωρίς χότζα. Οι ίδιοι δωσίλογοι που υπέστειλαν ελληνική σημαία επί ελληνικού εδάφους, οι ίδιοι δωσίλογοι που κατάκλεψαν τον ελληνικό λαό, οι ίδιοι δωσίλογοι που δεν έκαναν μια έρευνα στο σκάνδαλο του χρηματιστηρίου και στο ξεπούλημα της Κύπρου. Αυτοί οι δωσίλογοι, είτε ΠΑΣΟΚ λέγονται, είτε Νέα Δημοκρατία. Ούνα φάτσα, ούνα ράτσα. ΔΩ-ΣΙ-ΛΟ-ΓΟΙ! (Ήθελες ν' ακούσεις κι άκουσες, φίλε μου!).
Α, να, ξέχασα! Τι μπορεί να κάνει κάποιος; Να σου πω τι μπορεί να κάνει, όχι όλος ο πληθυσμός, αλλά το εν τρίτον, αυτοί που πιθανόν δεν μασάνε με την πλαστή ευμάρεια, ή που βλέπουν τ' αχνάρια του φιδιού. Πρώτα, ας πάνε στις τράπεζες και ας ζητήσουν τα λεφτά τους, τις καταθέσεις τους. Σε μετρητά. Σε χαρτοσακούλα. Βρε, σε οποιαδήποτε τράπεζα. Θα τα πάρουν; Ρεπάνια θα πάρουν. Θα κατέβουν τα ρολά πριν πεις «Εθνική», ή «Πίστεως». Μα, νομίζετε ότι τα λεφτά που δανείζουν οι τράπεζες τα έχουν σε αποθεματικό, ή στην κάσα; Μπα! Νούμερα σε κομπιούτερ δανείζουν, ΑΝΥΠΑΡΚΤΑ λεφτά, κι εσείς πληρώνετε το αίμα σας σε τόκους για υπαρκτά, πραγματικά λεφτά. Ας πάει το εν τρίτον των καταθετών να σηκώσει τα λεφτά του! Κρρρραααχχχχχ...
Είναι και το άλλο: θέλεις να ρίξεις μια κυβέρνηση, ας πούμε τη νυν, ή οποιαδήποτε; Να διαλύσεις ένα κατεστημένο; Ποια καριοφίλια και πράσινα άλογα; Παθητική αντίσταση: Είμαι αντιφρονών, δεν μου αρέσει το πώς ξοδεύονται τα λεφτά που πληρώνω σε φόρους, δεν μου αρέσουν οι πανάκριβες και ανεπαρκείς υπηρεσίες, δεν μου αρέσει να με πλακώνουν δέκα λαθρομετανάστες πλανόδιοι σε κάθε φως της τροχαίας και ο μπάτσος να μην εμφανίζεται, δεν μου αρέσει το αίσχος που είδα στο νοσοκομείο, με ανθρώπους να βογγούν σαν κτήνη στους διαδρόμους, δεν μου αρέσει να πηγαίνουν τα παιδιά μου στο σχολείο και μετά να πηγαίνουν σε φροντιστήριο διότι δεν μαθαίνουν εκεί που πρέπει να μάθουν και το πληρώνω με το αίμα μου, έχω απογοητευτεί αφάνταστα για την έστω μερική διάβρωση της Δικαιοσύνης που είναι το έσχατο αποκούμπι μου, διαφωνώ με το ότι δεν φορολογείται ο μεγαλύτερος οικονομικός κολοσσός της χώρας, η Εκκλησία, δεν μου αρέσει η γραφειοκρατία και οι ουρές, δεν μου αρέσει να μου συμπεριφέρονται στη Γη των ενδόξων προγόνων και δική μου λες και είμαι κάφρος ή υπάνθρωπος, δεν μου αρέσει αυτό, δεν μου αρέσει εκείνο. Δεν πληρώνω, κερατόπλουμα! Και το εν τρίτον του πληθυσμού, όχι οι βολεμένοι και οι κρυπτόρχεις βέβαια, διότι αυτοί ποτέ δεν θα το κάνουν, σταματάει τις πληρωμές. ΤΕΒΕ, ΙΚΑ, ΦΠΑ, Φόρο Εισοδήματος, ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΕΥΔΑΠ, σταματάει να παίζει Στοίχημα, κάνει τεράστια οικονομία στη βενζίνη του, δεν πληρώνει στεγαστικά, δεν πληρώνει άλλα δάνεια, δεν αγοράζει με 60 άτοκες (άτοκος ο ποπός μου) δόσεις, δεν πληρώνει κάρτες και αγοράζει μόνο τα απολύτως, μα απολύτως αναγκαία. Τίποτε άλλο! Μηδέν! Πόσο λέτε ν' αντέξει το σύστημα, το κατεστημένο, το κράτος, εάν μόνο το εν τρίτον του πληθυσμού το κάνει αυτό; Να σας πω εγώ: ΟΥΤΕ ΜΗΝΑ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΩ ΟΥΤΕ ΔΕΚΑ ΜΕΡΕΣ!
Αλλά, και τι έγινε τότε; Βγαίνει ο Κωστάκης και μπαίνει ο Γιωργάκης, ή η Ντόρα, ή ακόμα και η Παπαρρήγα. Σωθήκαμε, ζήτω το Έθνος, ζήτω το Γένος! Σκέτη απόγνωση, φίλοι και φίλες και, αν διαφωνείτε ριζικά, τότε πείτε με κι εμένα φαιδρό. Δεν θα είναι η πρώτη, ούτε η τελευταία φορά. Αλλά μια μέρα θα με θυμηθείτε και ίσως ανάψετε ένα κεράκι για τη δόλια τη ψυχή μου, διότι όντως είναι δόλια. Και να σας πω το λόγο: διότι, ενώ πιστεύω ότι καταλαβαίνω κάποια πράγματα, δεν έχει σχέση αν εσφαλμένα, διότι η αντίληψη είναι πραγματικότητα, δεν παίρνω την απόφαση να κάνω κάτι εποικοδομητικό, αλλά ασχολούμαι με το στοίχημα. Και με το να ασχολούμαι με τον τρόπο που ασχολούμαι, ουσιαστικά υποθάλπω εκείνους που σε πέντε και βάλε χρόνια δεν πήραν την απόφαση τουλάχιστο να προστατέψουν τη νεολαία από τον εθισμό του τζόγου, απεναντίας τη σπρώχνουν στο τζόγο! Και παίζουν με τρόπο που ουσιαστικά βάζουν ασύστολα το χέρι στην τσέπη του κόσμου, συμπεριλαμβανομένων μωρών που παίζουν με στερημένες τυρόπιττες και καραμέλες. Και δεν ηγέρθη το θέμα από ένα σύνδεσμο γονέων, ή διδασκάλων, διότι αυτός ο σκληρός, άκρως εθιστικός τζόγος, καμουφλαρίστηκε ως μια μορφή ανώδυνης ψυχαγωγίας! Κάνανε τον τζόγο αναπόσπαστο μέρος της ελληνικής κουλτούρας, με μπροστάρηδες τα ΜΜΕ, τα μισθοφορικά φερέφωνα του ανίερου κατεστημένου, τους βιαστές και εκβιαστές του Έθνους! Μια φορά αχρείοι εκείνοι, ΕΚΑΤΟ φορές εγώ. Με χέζω πατόκορφα και αστροπελέκι να με κάψει, αν δεν το εννοώ!